Ενώ πληθαίνουν οι ενδείξεις  ότι βρισκόμαστε στη δεύτερη φάση της μεταρρύθμισης στον πρώτο και δεύτερο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης  με την επωνυμία «Καλλικράτης» η ιστορία της πρώτης επαναλαμβάνεται με αρνητικότερες μάλιστα προεκτάσεις. Βλέπουμε ότι για το «ΚΑΛΟ» μας  κάποιοι άλλοι, ανιδιοτελείς πάντα , θα αποφασίσουν σε ποιον διευρυμένο δήμο θα ενταχθούμε.

Ευτυχώς…γιατί εμείς έχουμε πιο σοβαρά πράγματα ν’ ασχοληθούμε… κάποιοι από εμάς θα στεναχωρηθούν που στο νέο δήμο δεν θα μπορούν να είναι δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι κτλ. Κάποιοι άλλοι θα το χαρούν ιδιαίτερα που οι πρώτοι δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους. Άλλοι θα σκεφτούν ότι θα κοπάσουν οι τοπικές έριδες και οι πιέσεις, άλλοι πάλι ότι θα είναι δημότες δεύτερης κατηγορίας στον νέο δήμο.  Όπως και να χει όμως, η ευημερία της τοπικής κοινωνίας εξαρτάται κυρίως από δύο παράγοντες: Την δυνατότητα της εκάστοτε κυβέρνησης να τις επιχορηγεί αλλά ΚΥΡΙΩΣ  από τη δική μας άδολη δραστηριότητα .

Η αδιαφορία  και ο ατομισμός έχουν νοσήσει την κοινωνία μας και έχουν φυλακίσει τις αρετές μας. Οι μικρές διαφορές που διογκώνονται από την έλλειψη επικοινωνίας, μπορούν εύκολα να εκτονωθούν με την πρωτοβουλία μιας ανοιχτής συζήτησης από κάποιον ’’ουδέτερο’’ και αυτό πρέπει να γίνει  σύντομα, γιατί ο πληθυσμός του χωριού μας δεν ανανεώνεται, δεν δρα συλλογικά και το κυριότερο δεν έχει πλέον ούτε τη διάθεση να διαφωνήσει…